Pozostałe



Liczniki telefoniczne

Liczniki telefoniczne stanowiły ważny element central. Ich konstrukcja jest nieco podobna do konstrukcji przekaźników, z tą różnicą, że zamiast przełączania styków poprzez ruch kotwicy przekaźnika odbywa się napęd kółek licznika z cyframi. Liczniki miały różną oporność cewek. Były stosowane oporności: 100, 350, 500 i 1000 omów. Liczniki o oporności cewki 100 omów były stosowane w centralach biegowych Siemensa. W tych centralach nie była stosowana bateria licznikowa. Liczniki o oporności 350 omów z diodą i końcówkami owijanymi był stosowany na centralach Pentaconta. Liczniki o oporności 500 omów w centralach biegowych 32AB, jako liczniki dla abonentów, do zaliczania rozmów. Liczniki o oporności 1000 omów to liczniki statystyczne zadziałań urządzeń.

Łącznica telefoniczna CB30

Łącznice ręczne centralnej baterii (CB), o pojemności do 30 numerów były budowane jako nieduże skrzynki drewniane. Produkowane były łącznice: CB5, CB10, CB20 i CB30. Były one przeznaczone do pracy w niektórych instytucjach i urzędach, zaś do ich obsługi potrzebna była telefonistka. Zasilanie łącznicy było różne, w zależności od wersji. Mogło to być 24V, jak w łącznicy ze zdjęcia. Podniesienie słuchawki przez abonenta podłączonego do łącznicy powoduje odpadnięcie klapki z jego numerem.


Jeśli przycisk WS w centralce jest wciśnięty, wtenczas ma to ten skutek, że odpadnięciu klapki towarzyszy dźwięk dzwonka szklanego, znajdującego się wewnątrz drewnianej skrzyni. Na dole łącznicy są sznury. Trzy niebieskie- to linie miejskie. Reszta - pięć par to wewnętrzne. Jeśli wetknąć "lewy" sznur jednej pary do gniazdka abonenta, którego klapka odpadła, wówczas po podniesieniu do góry przełącznika odpowiadającego danej parze sznurów telefonistka może porozmawiać z abonentem, który podniósł słuchawkę- i w ten sposób wywołał telefonistkę. Gdy abonent powie z kim chce zostać połączony, wówczas telefonistka przestawia przełącznik sznura w pozycję neutralną, wtyka wtyk "prawy" w gniazdko abonenta, którego ma wywołać. Potem przestawia przełącznik w dolną pozycję niestabilną i kręci korbą induktora. U abonenta wzywanego dzwoni dzwonek, zaś w centralce pokazuje się białe pole "wiatraczka" nad przełącznikiem WS. Po skończonym kręceniu wiatraczek znów pokazuje ciemne pole. Przełączenie przełącznika sznura w górną pozycję pozwala telefonistce sprawdzić, czy abonenci zaczęli rozmowę. Jeśli tak, może albo podsłuchiwać albo przełączyć przełącznik w pozycję neutralną. Tak długo, jak abonenci mają podniesione słuchawki, tak długo widać biały wskaźnik -kreskę nad danym wykorzystanym przełącznikiem sznura. Dzięki temu telefonistka wie, że dana para sznurów jest wykorzystana. Centralkę można też podłączyć pod linię miejską. Podniesienie do góry włącznika odpowiadającego tej linii miejskiej powoduje pojawienie się tonu ciągłego centrali "nadrzędnej". Można wówczas wybrać numer w tej centrali kręcąc tarczą. Po uzyskaniu połączenia można zestawić połączenie miejskie wtykając odpowiedni niebieski sznur do gniazdka abonenta, który prosił o połączenie. Można jeszcze przy braku zestawionego połączenia wetknąć niebieski sznur do gniazdka abonenta i iść do domu. Wówczas to jest taki tryb nocny i jeśli ktoś zadzwoni z miasta, to od razu zadzwoni dzwonek u abonenta. Czerwone przełączniki nad klapkami linii miejskich powinny być przy tym wyciśnięte. Dzwonienie z miasta powoduje, że odpada klapka pod linią miejską, a z wnętrza centralki rozlega się brzęczenie.

Wzmacniaki i lampy wzmacniakowe


Wzmacniaki służyły do kompensacji strat sygnałów, spowodowanych stratami linii telefonicznych. Kiedyś jako elementy wzmacniające we wzmacniakach stosowano wyłącznie lampy elektronowe. Te lampy nazywano często lampami pocztowymi. Do typowych lamp pocztowych można zaliczyć triody:
-niemieckie: Aa, Ba, Be, Bi, Ca, Da, Ec.
-francuskie: PTT1, PTT2,PTT3, PTT4.
-radzieckie: T01,T02,T03, T04.

Stosowano także pentody:
-niemieckie: C3e, C3g, C3m, E2e.
-francuskie: 200,201,202, 203,204, 205.

Niektóre lampy pocztowe można czasem spotkać na rynku wtórnym, ale nie są zbyt częste. Na poniższych zdjęciach znajduje się lampa pocztowa niemiecka Ca Siemensa.



Lampa ta ma następujące parametry: napięcie żarzenia 3,65V ; prąd żarzenia 1,1A ; napięcie anodowe 220V ; napięcie siatki pierwszej -12V; prąd anodowy 20 mA; współczynnik wzmocności (sic!) 6,85 ; nachylenie charakterystyki 1,7 mA/V ; moc admisyjna 5W. Przeciętna trwałość lampy wynosiła 5000 godzin.

Zainteresowanym tematyką starych telefonów polecam strony:

Stare telefony PRL (www.telesfor99.org)

Zabytkowe aparaty telefoniczne (www.zabapatel.pl)



Powrót do strony głównej



Strona aktualizowana 26.07.2020 r.