SUPERIKONOSKOP
Superikonoskop był ulepszonym ikonoskopem. Jego wyższość polegała przede wszystkim na wyższej czułości (3-10 razy większej) niż zwykłego ikonoskopu.
Obraz był rzutowany na fotokatodę ciągłą, stanowiącą półprzezroczystą warstwę cezu i innych metali alkalicznych; niekiedy dla zwiększenia czułości
częściowo utlenioną. Obraz "elektronowy" rzutowany był na mozaikę, jak w ikonoskopie. Mozaika zatem nie musiała być czuła na światło, a jedynie
powinna mieć możliwie duży współczynnik emisji wtórnej. To bowiem decydowało o czułości lampy.
Mozaika była wybierana wiązką elektronów, skupianych i odchylanych dokładnie jak miało to miejsce w ikonoskopie.
Dzięki większej czułości superikonoskopu wymagane natężenie oświetlenia sceny mogło być mniejsze - rzędu 1000-5000 luksów.
 |
 |
 |
 |
 |
Powrót
do strony głównej
Powrót
do strony TV Retro